کد مطلب:44974 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:36

گنجینه پرسمان » روانشناسي

اويس قرن، در جهاد و عرفان چگونه بود؟

عارف ديار يمن و سرآمد زهّاد هشتگانه، اويس قرن از شمار كساني است كه از هر دو فضيلت به نحو شايسته و بسيار بالايي برخوردار بود. از جهت عبادت در حدّي بود كه وقتي شب ميشد، ميگفت: «هذه ليلة الركوع»؛ [اين شب، شب ركوع است] و با يك ركوع آن را به صبح ميرساند. گاهي ميگفت: «هذه ليلة السجود»؛ [اين شب، شب سجود است] و آن را به سجده ميگذراند (قاموس الرجال 2/223) وقتي به او ميگفتند: چطور طاقت ميآوري كه يك شب را به يك حالت بگذراني؟ ميگفت: ميخواهم مانند آسمانيان عبادت كنم، هنوز يك بار «سبحان ربّي الأعلي و بحمده» نگفتم، صبح ميشود؛ در حالي كه سه بار گفتن اين ذكر مستحب است (تذكرة الأولياء 1/21)

در بُعد حماسي وي گفتهاند: در حالي كه قبايي پشمين بر تن داشت و مسلّح به دو شمشير بود در صفين حضور پيدا كرد، به محضر امير عارفان شرفياب شد عرض كرد: [دستت را دراز كن تا با تو بيعت كنم]؛ «أُبسط يدك أُبايعك».

امام(ع) فرمود: [بر سر چه چيزي بيعت ميكني؟] «عَلي ما تُبايِعني؟» گفت: بر بذل جانم در راه تو؛ «علي بذل مَهجة نَفسي دُونك».

بعد از بيعت در ركاب آن حضرت چنگيد تا از جام شهادت شربت وصال نوشيد (قاموس الرجال 2/219) «عاش وَحيداً و مات شَهيداً» (رضي الله عنه)؛ [تنها زيست و سعادتمندانه با شهادت از دنيا رفت] (تذكرة الأولياء 1/24)

---

: آية الله جوادي آملي
حماسه و عرفان